Akademia dobrych praktyk w klimatyzacji Wykonanie instalacji chłodniczej i rozruch Splita |
Data dodania: 08.07.2014 |
Po wyborze lokalizacji jednostki zew. i wew. klimatyzatora split należy przystąpić do wyboru optymalnej trasy instalacji chłodniczej. Jej wykonanie oraz prawidłowe uruchomienie systemu zgodnie z DTR producenta gwarantuje nam prawidłową pracę urządzenia.
Przewody instalacji rurowej łączące jednostki wewnętrzną z zewnętrzną, należy prowadzić jak najkrótszą drogą, nie kolidującą z innymi instalacjami oraz biorąc pod uwagę możliwości wykonania przewiertów w przegrodach konstrukcyjnych budynku. Istnieją trzy podstawowe zasady wykonania instalacji chłodniczej, a mianowicie instalacja powinna być wykonana:
Rys. 1. Proces kielichowania
Stosując się do tych zasad, na każdym etapie montażu należy zwrócić szczególną uwagę na zabezpieczenie rur chłodniczych przed zanieczyszczeniem i zawilgoceniem. Jednostki łączone są z rurociągiem za pomocą skręcanych połączeń kielichowych. Jakość wykonania tych połączeń ma bardzo duży wpływ na prawidłowe i bezproblemowe działanie urządzenia ze względu na możliwość powstania nieszczelności. Po docięciu rur na żądaną długość obrzeże cięcia należy wyrównać (gradowanie), przy czym podczas tej czynności koniec rury należy skierować w dół tak, aby wszystkie usuwane drobiny miedzi nie przedostały się do jej wnętrza, a tym samym do układu chłodniczego. Następnie na koniec rury należy nałożyć nakrętkę i za pomocą tzw. kielicharki wykonać kielich, który powinien być gładki, prosty oraz symetryczny – zapewni to prawidłowe i szczelne połączenie. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek defektów kielicha nie należy go poprawiać tylko obciąć i wykonać ponownie.
Rys. 2. Defekty kielicha
Poprawnie przygotowane (jak opisano powyżej) połączenie kielichowe należy skręcić za pomocą klucza dynamometrycznego z odpowiednią siłą docisku, która nie spowoduje zniszczenia lub (w przypadku mniejszych średnic rur) deformacji kielicha. Jeżeli zachodzi potrzeba lutowania rurociągów instalacji freonowej, czynność tą należy wykonywać w osłonie gazu obojętnego jakim jest azot. Wypełnienie instalacji azotem zapobiega powstawaniu wewnątrz rury (podczas lutowania) tlenków – tzw. zgorzeliny, która może powodować zanieczyszczenie instalacji i wpływać destruktywnie na pracę poszczególnych elementów składowych urządzenia chłodniczego (filtrów, sprężarki, zaworów rozprężnych).
Rys. 3. Skręcanie instalacji
Po ukończonym montażu instalacji freonowej sprawdzić należy jej szczelność, przystępując do tzw. ciśnieniowej próby szczelności. Wykonujemy ją również z użyciem azotu. Podczas próby należy bezwzględnie przestrzegać zasady nieprzekraczania maksymalnego dopuszczalnego ciśnienia próby określonego przez producenta urządzenia. Skutkiem wykrytej podczas próby nieszczelności układu chłodniczego mogą być: ubytki czynnika chłodniczego i co za tym idzie zmiana jego składu (lotność poszczególnych składników mieszaniny, którą stanowi czynnik chłodniczy jest różna np. R410A), a w konsekwencji brak efektu chłodzenia/grzania, rozpad oleju smarnego lub uszkodzenie sprężarki.
Rys. 4. Uszkodzenie kielicha zbyt dużą siłą dokręcania
Kolejnym etapem prac montażowych, do którego należy przystąpić po zadowalającym wyniku próby szczelności, jest wykonanie próżni technologicznej w układzie chłodniczym. Wiadomo, że obecność powietrza w instalacji wpływa bardzo niekorzystnie na pracę każdego urządzenia chłodniczego. Powietrze nie podlega przemianom termodynamicznym, a co gorsze powoduje podwyższanie ciśnienia skraplania oraz obciążenia termicznego sprężarki. Ponadto w powietrzu zawarta jest pewna ilość wilgoci. Przy temperaturze poniżej 0°C zamarznięta woda może uszkodzić urządzenie (np. zawór rozprężny). Zawarty w powietrzu tlen w obecności wilgoci powoduje rozkład czynnika chłodniczego, a powstające przy tym agresywne związki przyspieszają korozję wielu elementów systemu. Istotne jest również prawidłowe zaizolowanie rurociągów co zapobiegnie wykraplaniu się na nich wilgoci z powietrza. Prawidłowe jej wykonanie gwarantuje bezproblemową eksploatację klimatyzatora.
Rys. 5. a) Podczas lutowania w rurce znajdował się azot, b) Azot w niewystarczającej ilości (tlen wciąż w rurkach), c) Lutowanie bez azotu
Wykonując zarówno instalację elektryczną jak i sterowanie, należy sprawdzić rodzaj i sposób zasilania klimatyzatora. Podłączanie przewodów należy wykonać zgodnie ze schematem elektrycznym przedstawionym w dokumentacji urządzenia. Przy wykonywaniu połączeń należy sprawdzić czy śruby mocujące przewody nie poluzowały się podczas drgań w czasie transportu oraz czy instalacja zasilająca klimatyzator charakteryzuje się wy- starczającą moc elektryczną – niezbędną do prawidłowej pracy urządzenia. Zwróćmy również uwagę, czy pole przekroju przewodów zasilających klimatyzator jest zgodne z wymogami określonymi przez producenta.
Rys. 6. Wykonanie próby szczelności i próżni
Przed pierwszym uruchomieniem klimatyzatora należy jeszcze raz sprawdzić poprawność wykonania wszystkich połączeń. Następnie, przy użyciu klucza nimbusowego, należy otworzyć zawory serwisowe stanowiące standardowe wyposażenie jednostki zewnętrznej, na skutek czego pewna ilość czynnika chłodniczego, którą zazwyczaj wstępnie napełnione są klimatyzatory (jednostki zewnętrzne) wypełni układ chłodniczy (rury i parownik). W zależności od długości wykonanej instalacji freonowej może zajść potrzeba doładowania dodatkowej ilości czynnika chłodniczego lub nie. Procedurę określania dodatkowej ilości czynnika chłodniczego, którą należy dodać do instalacji, można znaleźć w instrukcji montażu i rozruchu danego urządzenia (DTR).
Rys. 7. Izolowanie instalacji
W trakcie pierwszego rozruchu, po około 15 minutach ciągłej pracy klimatyzatora, przystępujemy do wykonania pomiarów podstawowych parametrów pracy urządzenia, do których należą:
Rys. 8. Efekty niestarannej izolacji
Wykonane pomiary należy zanotować. Czynnością, o której na tym etapie prac należy również pamiętać jest sprawdzenie poprawności wykonania instalacji odprowadzenia skroplin. Większość klimatyzatorów posiada funkcję umożliwiającą ich włączenie w trybie testu, podczas którego załączane są na określony czas z maksymalną wydajnością chłodniczą/grzewczą. W czasie pracy klimatyzatora w trybie testu nie brane są pod uwagę odczyty czujników temperatury, co umożliwia sprawdzenie parametrów pracy urządzenia niezależnie od panujących warunków (temperatury otoczenia wewnętrznej/zewnętrznej).
Rys. 9. Dodanie dodatkowej ilości czynnika chłodniczego
Podczas sprawdzania parametrów pracy układu bardzo pomocne są programy serwisowe, które dają możliwość odczytu wszystkich parametrów pracy takich jak: temperatura (ze wszystkich czujników), częstotliwość pracy sprężarki, parametry zasilania poszczególnych podzespołów urządzenia, a w przypadku urządzeń wyposażonych w przetworniki ciśnienia również ciśnienia czynnika chłodniczego. Znacznie ułatwia i skraca to diagnostykę. Korzystając z nich jesteśmy w stanie szybko i sprawnie wygenerować raport pierwszego rozruchu klimatyzatora.
Rys. 10. Oprogramowanie LGMV dające możliwość monitorowania i diagnostyki
Podsumowanie Każde uruchomienie powinno być zakończone wystawieniem protokołu zawierającym dane instalacji, urządzenia oraz parametry pracy. Montaż urządzenia powinien być wykonany przez osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia, wiedzę i doświadczenie zawodowe, tak aby uniknąć uszkodzenia urządzenia i zapewnić prawidłową i wieloletnią eksploatację użytkownikom.
Paweł GLINKA
|
POLECAMY WYDANIA SPECJALNE
-
Pompy ciepła 2023-2024
-
Pompy ciepła 2021-2022
-
Pompy ciepła 2022-2023
-
Katalog klimatyzatorów typu SPLIT. Edycja 2021
-
Katalog klimatyzatorów typu SPLIT. Edycja 2022
-
Katalog klimatyzatorów typu SPLIT. Edycja 2023
-
Pompy ciepła 2020-2021
-
Katalog klimatyzatorów typu SPLIT. Edycja 2020
-
Pompy ciepła 2019-2020
-
Katalog klimatyzatorów typu SPLIT. Edycja 2019