Systemy klimatyzacji zaprojektowane z wykorzystaniem belek chłodzących przeżywają w obecnej chwili swoisty renesans. Rośnie liczba projektów realizowanych w oparciu o te urządzenia, zarówno w krajach o klimacie podobnym do panującego w Polsce, jak i w krajach, gdzie obliczeniowe wartości zewnętrznej temperatury i wilgotności przekraczają nasze parametry obliczeniowe (Skandynawia, Portugalia, Turcja, Australia). 

    Uniwersalność zastosowań wynika w znacznej mierze z faktu, że używane obecnie materiały budowlane mają coraz lepsze parametry izolacyjne. Również producenci elektroniki biurowej i oświetlenia starają się coraz częściej zminimalizować emisję ciepła od konstruowanych urządzeń, a co za tym idzie przyczyniają się do ograniczenia dużych zysków ciepła w pomieszczeniach. Można więc powiedzieć, że parametry wejściowe stosowania belek w znacznej mierze się ujednoliciły i uzyskanie wskaźnikowych zysków ciepła rzędu 80-90 W/m2 stało się normą, a nie wyzwaniem trudnym do osiągnięcia. Z kolei wartość zysków na tym poziomie predysponuje do projektowania systemów z wykorzystaniem belek chłodzących.

    Sytuacja taka spowodowana jest również położeniem większego nacisku na kompleksowo pojętą energooszczędność budynku, czyli musi się ona przejawiać nie tylko w stosowaniu energooszczędnych urządzeń, ale przede wszystkim w nie dopuszczaniu do powstawania dużych zysków i strat ciepła w budynku. Właśnie dążenie do oszczędności energii przyczyniło się np. w USA w latach 80. do wzrostu popularności systemów ''podwójnej fasady'', w latach 90. do systemów podpodłogowej dystrybucji powietrza, a ostatnio do rozwoju systemów oświetleniowych opartych na elektronicznie kontrolowanych diodach świecących i wzrostu zainteresowania systemami belek chłodzących1). Jednym z aspektów tego wzrostu popularności jest opracowywanie przez producentów belek coraz bardziej wydajnych urządzeń. Rozwiązania, zwiększające wydajność chłodniczą urządzania z jednej strony oraz zmniejszające się wymagania (zyski ciepła) z drugiej, przyczyniają się do relatywnego zmniejszenia zajętej przez belkę powierzchni sufitu, a co za tym idzie łatwiejszej aranżacji, a szczególnie rearanżacji wnętrza.