Na ludzi przebywających w zasięgu pożaru, działa szereg czynników zagrażających ich życiu. Najgroźniejszymi są dym oraz toksyczne gazy. Ponad 90% wszystkich ofiar pożarów budynków umiera na skutek zatrucia gazami. Zadymienie przyczynia się również do powstania paniki podczas ewakuacji, co potęguje zagrożenie i niejednokrotnie ilość ofiar.
Systemy oddymiania służą do usuwania, względnie zmniejszania stężenia dymu, gorącego powietrza oraz niebezpiecznych, toksycznych, lotnych związków z zagrożonej strefy. W ten sposób znacząco zostaje podniesiony poziom bezpieczeństwa ludzi przebywających w zagrożonych budynkach. Zastosowanie systemów oddymiania ułatwia również ewentualną ewakuację ludzi, umożliwia wprowadzenie jednostek ratowniczych w celu szybszego zlokalizowania i usunięcia zagrożenia (np. źródła pożaru). W przypadku wykrycia dymu, czujki dymu przekazują sygnał do centrali, a ta z kolei powoduje uruchomienie klap dymowych. Klapy te mogą również zostać otworzone bezpośrednio przez samego użytkownika poprzez wciśnięcie przycisku alarmowego. W celu polepszenia działania całego systemu w dolnej części budynku instalowane są dodatkowe, otwierane automatycznie elementy wentylacyjne ułatwiające dopływ świeżego powietrza. Zgodnie z zaleceniami „Wytycznych projektowania instalacji oddymiających na drogach ewakuacyjnych w budynkach wysokich” Instytutu Techniki Budowlanej, w celu realizacji funkcji zabezpieczenia przed zadymieniem stosowane są dwa podstawowe systemy wentylacji pożarowej, określane jako rozwiązania typu A i typu B. Zasadą rozwiązania A jest rozdzielenie systemu zabezpieczającego przed zadymieniem klatki schodowej i przedsionków przeciwpożarowych od systemu wentylacji oddymiającej korytarza ewakuacyjnego poprzez zastosowanie w przedsionkach oddzielnej instalacji nawiewno-wyciągowej. Zasadą rozwiązania B jest połączenie systemu zabezpieczającego przed zadymieniem klatki schodowej i przedsionków przeciwpożarowych z systemem wentylacji oddymiającej korytarza, poprzez zastosowanie nawiewu powietrza z przedsionka przeciwpożarowego do przestrzeni korytarza (nawiew klapami transferowymi umieszczonymi w ścianie między przedsionkiem a korytarzem). Przeprowadzona przez GRYFITLAB wspólnie z Instytutem Techniki Budowlanej w dniu 01.06.2007, próba na obiekcie POLTEGOR we Wrocławiu miała na celu potwierdzenie skuteczności działania systemu oddymiania bazującego na rozwiązaniu B w warunkach zadymienia za pomocą rac dymnych, jak również w warunkach kontrolowanego pożaru wywołanego na potrzeby doświadczenia. Charakterystyka obiektu (...)
Scenariusz doświadczenia (...)
Przebieg próby zadymienia „na zimno” (...)
Przebieg próby oddymiania kondygnacji podczas rzeczywistego pożaru (...) Sposób przeprowadzenia pomiarów podczas badania Podczas próby monitorowano na bieżąco 2 istotne parametry – temperaturę oraz prędkości nawiewu. Rysunki 3 i 4 obrazują miejsce i sposób podłączenia termopar. Pomiary temperatury przeprowadzono w 18 punktach, zaznaczonych na poniższym rysunku symbolem „x”. W pięciu zaznaczonych na rysunku punktach oddalonych od źródła pożaru o ok. 0,2; 3,2; 6,5; 9,8 i 13,1 m zamontowane zostały metalowe stelaże, na których rozmieszczone zostały 3 termopary na wysokościach 0,5; 1,8 i 2,8 m. Dodatkowo umieszczono termopary na klapach oddymiających (termopary 7 i 14) oraz w pomieszczeniu pożaru (termopara 18). Przewody kompensacyjne termopar wyprowadzone zostały przez przewiercone otwory w stropie na kondygnację 18 gdzie następnie poprowadzone zostały na klatkę schodową na poziom pomiędzy kondygnacjami 16 i 17. Poniższe wykresy przedstawiają przebieg zmian temperatury w osiemnastu punktach rejestracyjnych. (...)
Wyniki pomiarów (...) |