Amoniak, jako czynnik chłodniczy jest w użyciu od ponad 130 lat. Właściwości termodynamiczne amoniaku zadecydowały o jego tak długim żywocie.

Charakterystyczne dane amoniaku przedstawia tabela 1., a jego budowę rysunek 1. Krótka analiza tej tabeli pozwala zrozumieć, dlaczego amoniak, jako czynnik chłodniczy, jest w użyciu przez tyle lat. Podstawowymi wadami amoniaku są jego toksyczność i wybuchowość w bardzo specyficznych warunkach. Warto zaznaczyć, że ze względu na swój charakterystyczny zapach, amoniak jest bardzo łatwo rozpoznawalny w powietrzu już w bardzo małym stężeniu, co pozwala ewakuować ludzi przed osiągnieciem stężenia niebezpiecznego. Poza tym, amoniak jest dużo lżejszy od powietrza i szybko się unosi w górę. To samo można powiedzieć o wybuchowości amoniaku. Mieszanina amoniaku z powietrzem staje się wybuchowa w określonych proporcjach (tabela 1.), ale tylko jeżeli wybuchowa mieszanina ma kontakt z otwartym ogniem i temperaturą ponad 650°C.

Obecnie panuje tendencja do jeszcze powszechniejszego stosowania amoniaku nie tylko w instalacjach przemysłowych, ale i w instalacjach średniej wielkości (chłodnictwo handlowe). To rosnące zainteresowanie amoniakiem jest wynikiem następujących czynników:

• konieczność redukcji śladu węglowego (oparational carbon footprint)
• koszt instalacji w całym okresie jej pracy (life cycle cost);
• przyszłościowe standardy i zalecenia prawne: – wyeliminowanie F – gazów,–  unikniecie w przyszłości pułapek związanych z nowymi czynnikami chłodniczymi i normami;
• wymagana wysoka efektywność energetyczna;
• użycie czynników naturalnych;
• optymalne projektowanie systemu i instalacji chłodniczej;
• nowe normy i zalecenia;
• nowa generacja inżynierów.