W instalacjach klimatyzacyjnych i chłodniczych w których ciepło (''zimno'') jest transportowane w obiekcie za pośrednictwem cieczy pośredniczącej (najczęściej jest to woda lub wodny roztwór glikolu) dla uzyskiwania wymaganych mocy cieplnych poszczególnych wymienników ciepła, strumienie przepływu płynów powinny odpowiadać wartościom projektowym. 

Dla tych warunków kolejno dobierane są zawory regulacyjne do każdego wymiennika, a następnie, po dokonaniu obliczeń i zrównoważeniu instalacji hydraulicznej, dobierana jest pompa. Parametry pracy pompy muszą odpowiadać parametrom pracy instalacji. Taki stan układu nazywamy często stanem nominalnym lub projektowym.

     Problem polega jednak na tym, że nawet w niezbyt rozbudowanej instalacji składającej się z klimakonwektorów, belek chłodniczych lub chłodnic powietrza w centralach, powyższy stan pracy instalacji albo występuje bardzo rzadko albo nie zdarza się w ogóle. Pompy cieczy chłodzącej muszą pracować w sposób ciągły w okresie w którym funkcjonuje system klimatyzacji, a z racji tego, że strumienie przepływu w układach chłodzenia z powodu małych różnic temperatur, są znacznie większe niż w układach grzewczych - układy pompowe w tych systemach stanowią często pokaźny udział w kosztach eksploatacyjnych oraz w zużyciu energii przez obiekt.
     Projektowanie układów hydraulicznych ma ścisły związek z jakością regulacji wydajności poszczególnych wymienników, co również wpływa na zużycie energii przez obiekt. W obliczu więc czekającego nas wdrażania dyrektywy unijnej EPBD można stwierdzić, iż traktowany do tej pory w sposób ''mechaniczny'' (na zasadzie: ''policz opory i dobierz pompę'') problem doboru poszczególnych elementów sieci hydraulicznej, jej równoważenia oraz wyposażenia stanie się w przyszłości jednym z ''węzłów optymalizacyjnych'' projektowania systemu klimatyzacji.
     Autorzy opracowania postanowili w cyklicznych referatach - artykułach przybliżyć całokształt zagadnień związanych z tymi problemami i chociaż niektóre z nich wydają się być ''podstawowe i fundamentalne'' to jednak niezbędne jest ich uporządkowanie w postaci wytycznych pozwalających na ukierunkowanie procesu projektowania w stronę optymalizacji tego zagadnienia. Nie należy traktować jednak, że wnioski sformułowane przez autorów stanowią wykładnię dla wszystkich przypadków projektowych, gdyż każdy projektowany obiekt (i instalacja) stanowi ''odrębny organizm'' i musi być potraktowany indywidualnie.

Podstawowe ''zagadnienia optymalizacyjne'' przy projektowaniu sieci hydraulicznej

 

 

gdzie:
E^el/_S - sumaryczna ilość energii elektrycznej zużywanej w ciągu sezonu przez pompę [kWh],
V_i - chwilowy (''godzinowy'') strumień przepływu przez pompę [m3/s],
DP_i - chwilowa (''godzinowa'') wysokość podnoszenia pompy [Pa],
h_i- chwilowa (''godzinowa'') całkowita sprawność układu pompowego,
t_i - sumaryczna ilość godzin pracy pompy w warunkach ''i'' [h],
i - warunki (stan) pracy pompy trwający przez określoną ilość godzin w ciągu sezonu.

wyposażenie dodatkowe układu hydraulicznego.

(...)

Poprzednia - Następna >>