spełniać warunki optymalizacji pod względem ekonomicznym [1].
     Materiały stosowane w izolacjach chłodniczych nie mogą przekazywać zapachów przechowywanej masie towarów. Wszelkie spoiwa, zaprawy, warstwy wodoszczelne itp. Nie mogą zawierać fenolu, kresolu, kwasu karbolowego oraz naftaliny. Woń przekazywana przez te substancje produktom żywnościowym czyni je niezdatnymi do spożycia. Temperatura oraz wilgotność panujące w chłodniach sprzyja rozwojowi mikroorganizmów, w szczególności pleśni. Pojawienie się pleśni wpływa nie tylko niszcząco na materiały izolacyjne, lecz również są źródłem zapachu stęchlizny [1,4].
     Zmniejszenie strat przenikania ciepła uzyskuje się poprzez wyłożenie wewnętrznej powierzchni ścian i stropów materiałem izolacyjnym, tak aby uzyskać ciągłą, nigdzie nie przerywaną powłokę izolacyjną. Po cieplejszej stronie przegrody budowlanej, zakłada się izolację paroochronną, dobraną i obliczoną do temperatur i wilgotności po obu stronach przegrody. Ma ona na celu nie dopuścić do zawilgocenia materiału izolacji zimnochronnej. Zawilgocenie prowadzi do znacznego obniżenia właściwości izolacyjnych materiału, a w niektórych przypadkach nawet do zniszczenia.