Skraplacze

Bardzo ważnym elementem amoniakalnego systemu chłodniczego, jest właściwe dobranie skraplacza. W zasadzie skraplacze dla przemysłowych instalacji chłodniczych, dobiera się na podstawie największego obciążenia cieplnego (pull down), gdyż odprowadzenie ciepła w skraplaczu jest w tym okresie największe. Często kilka razy większe, aniżeli w czasie normalnej pracy instalacji. Z kolei, aby układ pracował efektywnie, sprężarka musi być wyposażona w regulację wydajności. Najczęściej spotykane skraplacze to skraplacze chłodzone powietrzem, skraplacze płaszczowo-rurowe, skraplacze wyparne. W przypadku skraplaczy wodnych stosuje się wieże chłodnicze do chłodzenia wody chłodzącej skraplacz. (…)

Parowniki

Parownik jest tym elementem układu chłodniczego, który jest odpowiedzialny za wychłodzenie przestrzeni (towaru) poddanego obróbce chłodniczej lub mroźniczej. Wyjątek stanowią układy chłodnicze z chłodzeniem pośrednim. W układach z chłodzeniem bezpośrednim, wymiana ciepła odbywa się pomiędzy amoniakiem płynącym wewnątrz rur parownika, a jego ożebrowaną powierzchnią zewnętrzną omywaną przez otaczające powietrze. W amoniakalnych systemach chłodniczych używane są głownie trzy rodzaje parowników:

1.  Parowniki zasilane zaworem rozprężnym z kontrolą przegrzania par (rys. 3.). System ten nie jest zalecany dla temperatury parowania poniżej -20°C. Spowodowane to jest niskim masowym natężeniem przepływu amoniaku, co prowadzi do nierównomiernego zasilania parownika amoniakiem.

2.  Parowniki zalane zasilane są grawitacyjnie amoniakiem i charakteryzuje je całkowite zwilżenie powierzani wewnętrznej rur amoniakiem. Pary amoniaku w tego typu parowniku są gromadzone w zbiorniku i odprowadzane do rur ssących sprężarki. Zapewnia to równomierną wymianę ciepła na całej powierzchni parownika. Zaletą tych parowników jest:

• Lepsza wymiana ciepła spowodowana zwilżeniem całej powierzchni wewnętrznej rur ciekłym amoniakiem.

• Brak problemów z równomierną dystrybucją amoniaku w rurach parownika.

• Para nasycona a nie para przegrzana zostaje zassana przez  sprężarkę, co zwiększa jej wydajność chłodniczą.

Natomiast wadami tych parowników są:

• Wyższy koszt od parowników zasilanych zaworem rozprężnym.

• Większa ilość amoniaku wymagana do wypełnienia parownika i zbiornika.

• Duże prawdopodobieństwo, że olej może się akumulować w zbiorniku.

3.  Parowniki z recyrkulacją charakteryzuje większe masowe natężenie przepływu amoniaku, aniżeli w parownikach zasilanych zaworem rozprężnym i zalanych. Z tego względu, parowniki tego typu charakteryzuje bardzo dobra wymiana ciepła. W parownikach z recyrkulacją, olej nie gromadzi się w parowniku, lecz w odolejaczu znajdującym się w maszynowni, co jest bardzo pożądane.

Schemat typowej amoniakalnej instalacji chłodniczej z elementami kontroli i sterowaniaprzedstawia rysunek 10.

Ciąg dalszy artykułu w kolejnym wydaniu

Rys. 10. Schemat typowej amoniakalnej instalacji chłodniczej

Ciąg dalszy artykułu w kolejnym wydaniu

Autor: Andrzej Wesołowski