Urządzenia typu split powszechnie montowane są w domach, mieszkaniach, małej gastronomii i w większości małych obiektów usługowych, ale również w biurowcach i centrach handlowych, gdzie zabezpieczają lokalne pomieszczenia IT, czy stanowią uzupełnienie centralnego przygotowania powietrza. Jednak w przypadku małych obiektów urządzenia klimatyzacyjne wykorzystujące jako chłodziwo tzw. czynnik z bezpośrednim odparowaniem są w praktyce jedynym sposobem na kontrolę temperatury powietrza. Dlatego też warto zwrócić uwagę na właściwy wybór, sposób i miejsce ich montażu. Wszędzie, tam gdzie pojawiają się elementy, w które ingeruje instalator może potencjalnie pojawić się błąd. Oznacza to, że najczęściej występujące usterki montażowe będą dotyczyć m.in. lokalizacji skraplaczy, parowników, linii freonowej lub odprowadzenia kondensatu.

Skraplacze
W przypadku jednostek zewnętrznych błędem jest najczęściej niewłaściwa lokalizacja urządzenia lub jego posadowienie. O ile jest to możliwe – nie zawsze warunki architektoniczne to umożliwiają – należy instalować jednostkę w miejscach najmniej narażonych na bezpośrednie działanie słońca, przewiewnych, tam gdzie nie gromadzą się opady atmosferyczne, przede wszystkim śnieg oraz inne zanieczyszczenia. Wskazane jest umieszczanie urządzeń na elewacjach północnych bądź wschodnich, osłonięcie przed bezpośrednim promieniowaniem jednocześnie zapewniając swobodny przepływ powietrza. Bardzo często urządzenia montowane są na dachach. W tym przypadku nie bez znaczenia jest jego pokrycie. Materiały bitumiczne szybko nagrzewają się, a temperatura powietrza w bezpośrednim sąsiedztwie jest wyraźnie wyższa. Wszystkie te elementy wpływają na wydajność urządzenia i jego eksploatację. Podwyższona temperatura zmniejsza ilość ciepła oddawaną do otoczenia, zmniejszając tym samym moc chłodniczą jednostki wewnętrznej (tryb chłodzenia). Są to jednak sytuacje, które wystąpią okresowo podczas najcieplejszych dni w roku, na które warto zwracać uwagę, ale nie można ich ściśle zaliczyć do typowych błędów montażowych. Nie dotyczy to, coraz częściej występującego, niewłaściwego posadowienia urządzeń jak na prezentowanych zdjęciach.
Na rysunku 1 skraplacze posadowione są w sposób uniemożliwiający prawidłowy przepływ powietrza w czasie eksploatacji urządzeń. Z lewej strony dopływ powietrza do jednej trzeciej wysokości otworu jest ograniczony z powodu oparcia urządzenia o ścianę budynku. Analogiczna sytuacja prezentowana jest po prawej. Stłoczenie urządzeń nie zapewnia odpowiednich warunków pracy. Nie ma wystarczającej wymiany ciepła z powodu ograniczonego dostępu świeżego (chłodniejszego) powietrza. Efektem tego jest zmniejszenie mocy chłodniczej urządzenia i/lub krótsza żywotność kompresora. Ponadto opierający się o ścianę wymiennik i tak ciasno ustawione urządzenia w niszy budynku sprawiają, że konserwacja i okresowe czyszczenia wymienników nie jest możliwe, co z pewnością nie poprawia funkcjonowania klimatyzatorów.

 

Parowniki
W przypadku jednostek wewnętrznych błędy związane są głównie z niewłaściwym rozprowadzeniem powietrza. Niekorzystne umiejscowienie urządzenia będzie skutkować nierównomiernym rozpływem powietrza w pomieszczeniu. Klimatyzatory typu split pomimo regulowanej prędkości wentylatora w wielu przypadkach pracują ze stałą wydajnością cieplną (brak sterowania inwerterem). Oznacza to nawiew powietrza o temperaturze ok. 10-15 K niższej w porównaniu do powietrza pobieranego przez urządzenie. Umieszczenie parownika w wykonaniu kasetonowym bądź ściennym zbyt blisko miejsc siedzących, u osób o bardzo małej izolacyjności odzieży będzie powodować wyraźny dyskomfort cieplny z powodu niskiej temperatury powietrza i jego dużej prędkości.
Podczas instalowania jednostek wewnętrznych w wykonaniu kanałowym błędy dotyczą najczęściej oporów instalacji rozprowadzającej powietrze. Standardowe wykonanie klimatyzatorów split umożliwia wytworzenie ciśnienia dyspozycyjnego na poziomie 50-75 Pa. Wersje o tzw. podwyższonym sprężu to 100-150 Pa przy dużych mocach chłodniczych. Jest to ciśnienie wystarczające do rozprowadzenia powietrza i pokonania oporów przepływu przez nawiewniki o ile kanały wentylacyjne poprowadzone zostaną bez zbędnych zagięć i zgnieceń. W przypadku dłuższych instalacji wskazane jest wykonanie instalacji z przewodów typu spiro. Niedbałe poprowadzenia przewodów wentylacyjnych czy wykonanie ich w całości z preizolowanych przewodów typu flex, które zwłaszcza przy większych średnicach uginają się pod własnym ciężarem, zmniejszając przekrój poprzeczny kanału, znacząco wpływa na wzrost oporów przepływu powietrza redukując tym samym wydajność chłodniczą/grzewczą urządzenia.
Czasem przed opuszczeniem budowy warto sprawdzić czy o niczym się nie zapomniało, bo problemem może nie być zbyt długa instalacja lub za małe ciśnienie dyspozycyjne a niedokończone prace – por. rys. 4. (...)