Przewody wentylacyjne, wchodzące w skład instalacji wentylacji ogólnej i wentylacji pożarowej, powinny posiadać odpowiednią klasę odporności ogniowej, określoną w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75/2002). Dobór właściwej klasy dokonywany jest w zależności od miejsca prowadzenia przewodów wentylacyjnych i funkcji, którą te przewody pełnią.

     Powyższe przepisy wymagają stosowania przewodów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych prowadzonych przez strefy pożarowe, których nie obsługują, obudowanych elementami o klasie odporności ogniowej (EI), wymaganej dla elementów oddzielenia przeciwpożarowego tych stref pożarowych (§268, ust. 5 ww. rozporządzenia). Powyższe wymaganie dotyczy sytuacji, w której na granicy stref pożarowych, w miejscu przejścia instalacji wentylacyjnej przez przegrody oddzielenia przeciwpożarowego, nie zastosowano przeciwpożarowych klap odcinających. Wymaganie zastosowania elementów obudowy odnosi się do zabezpieczonych ogniochronnie stalowych przewodów wentylacyjnych. Samonośny przewód wykonany z płyt ogniochronnych nie wymaga dodatkowego obłożenia go elementami obudowy, o ile sam w sobie posiada odpowiednią klasę odporności ogniowej.

     W przypadku przewodów wentylacji oddymiającej obowiązujące przepisy wymagają zachowania przez nie kryteriów klasy odporności ogniowej stropu (§270, pkt. 3 ww. rozporządzenia). Powyższe wymaganie obowiązuje również wtedy, gdy w instalacji oddymiającej zastosowano klapy odcinające.

     Zarówno w przypadku przewodów wentylacji ogólnej, jak i przewodów wentylacji pożarowej, obowiązek zachowania kryteriów właściwej klasy odporności ogniowej ma na celu zapobieżenie rozprzestrzenianiu się pożaru na sąsiednie strefy pożarowe poprzez elementy instalacji wentylacyjnej. W stosunku do przewodów oddymiających oprócz zapobieżenia rozprzestrzenianiu się pożaru wymagane jest dodatkowo skuteczne usuwanie dymu i gorących gazów pożarowych z pomieszczenia objętego pożarem.
     W środowisku projektantów instalacji wentylacyjnych panuje dość powszechny pogląd, że wystarczy obłożyć warstwami wełny mineralnej (lub innym materiałem o właściwościach ogniochronnych) standardowy przewód wentylacyjny i dany przewód spełni kryteria wymaganej klasy odporności ogniowej. Tymczasem przeprowadzone doświadczenia wykazują, że oprócz doboru właściwego materiału ogniochronnego, na klasę odporności ogniowej przewodu wentylacyjnego ma wpływ wiele innych czynników, takich jak sposób podwieszenia przewodów, sposób łączenia poszczególnych warstw izolacji ogniochronnej, sposób zabezpieczenia ogniochronnego przejść przewodów przez ściany i stropy, sposób wewnętrznego wzmacniania przewodów itd. W celu uniknięcia negatywnego wpływu tych dodatkowych czynników, należy przy wykonywaniu samonośnych przewodów wentylacyjnych lub przy wykonywaniu zabezpieczenia ogniochronnego stalowych przewodów wentylacyjnych przestrzegać zasad, przedstawionych poniżej w formie uwag i zaleceń. Dostosowanie się do nich w znacznym stopniu ograniczy niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia się pożaru poprzez instalacje wentylacyjne, a w przypadku przewodów oddymiających zmniejszy jednocześnie niebezpieczeństwo obniżenia się wydajności mechanicznego systemu oddymiającego na skutek oddziaływania warunków pożarowych.

Sposób podwieszania przewodów
(...)

Wzmocnienia wewnętrzne
(...)

Zapewnienie ciągłości i szczelności warstwy zabezpieczenia ogniochronnego
(...)

Kompensacja wydłużeń termicznych
(...)

Podsumowanie
     Przedstawione powyżej wymagania montażowe wynikają bezpośrednio z doświadczeń zebranych podczas wykonywania badań odporności ogniowej. Do chwili obecnej nie zostały niestety opublikowane żadne zharmonizowane normy dotyczące przewodów wentylacyjnych charakteryzujących się określoną klasą odpornością ogniową, w których zapisane by były te czy inne wymagania montażowe. W przypadku przewodów oddymiających dokument o takim charakterze był już na ukończeniu, ale ze względu na trudności ze sformułowaniem wymagań w zakresie oceny zgodności przewodów samonośnych wykonywanych z płyt ogniochronnych bezpośrednio w obiekcie budowlanym, prace nad tym dokumentem (prEN 12101-7) zostały wstrzymane i nie wiadomo kiedy zostaną na nowo podjęte.
     Opublikowana w ostatnim czasie norma klasyfikacyjna PN-EN 13501-3:2007 dotycząca przewodów wentylacyjnych i przeciwpożarowych klap odcinających o określonej odporności ogniowej oraz wprowadzona ostatnio do zbioru PN metodą uznaniową norma klasyfikacyjna PN-EN 13501-4:2007 (U) dotycząca elementów składowych systemów kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła, wprowadzają nowe zasady określania klasyfikacji w zakresie odporności ogniowej przewodów i sposobu jej oznaczania. Poza typowym symbolem klasy odporności ogniowej (np. EI 60) zostały wprowadzone dodatkowe oznaczenia symbolizujące dopuszczalny sposób montażu, kierunek oddziaływania warunków pożarowych, zakres dopuszczalnego podciśnienia itd. Nowe oznaczenie klas odporności ogniowej nie oznacza jednak nowych procedur badawczych, w wyniku których dokonywana jest klasyfikacja ogniowa przewodów wentylacyjnych. Metody wyznaczania odporności ogniowej nie ulegną zmianie (zostaną jedynie uzupełnione o procedurę badawczą przedstawioną w EN 1366-9, dotyczącą przewodów oddymiających obsługujących pojedynczą strefę pożarową), z czego wynika, że przedstawione powyżej wymagania montażowe w zakresie zachowania kryteriów odporności ogniowej pozostaną jak najbardziej aktualne.

wydanie 7/2007

CZYTAJ CAŁOŚĆ, ZAMÓW PRENUMERATĘ:

TRADYCYJNĄ                         E-WYDANIE