Celem publikacji jest przedstawienie w postaci teoretycznej i obliczeniowej metody projektowania systemów klimatyzacji dwuprzewodowej z ogrzewaniem powietrznym z recyrkulacją na wykresach i – x powietrza wilgotnego.

Ogrzewanie powietrzne jest efektywnym sposobem ogrzewania pomieszczeń, jednocześnie zapewniającym wysoką sprawność energetyczną. W połączeniu z klimatyzacją zapewnia użytkownikowi wysoki komfort cieplny. Charakteryzuje się małą bezwładnością cieplną, co pozwala na skrócenie czasu ogrzewania do wymaganej temperatury pomieszczeń.

Podczas eksploatacji instalacji ogrzewania powietrznego niemal cała ilość uzyskanego ciepła idzie bezpośrednio na ogrzewa-nie budynku, ponieważ nie ma czynników pośrednich, takich jak woda, grzejniki. Za pomocą recyrkulacji powietrze nie jest usuwane na zewnątrz tylko kierowane do źródła ciepła, gdzie pod-lega zmieszaniu ze świeżym powietrzem zewnętrznym i ulega ponownemu ogrzaniu. Stosowanie powietrza jako czynnika grzejnego znacząco zwiększa komfort ogrzewania w budynkach. Nawiewane ciepłe powietrze do pomieszczeń w systemach klimatyzacji jest poddawane filtracji oraz nawilżeniu, dzięki czemu można uzyskać bardzo wysoką jakość powietrza i zapewnić odpowiedni komfort cieplny [1].Brak grzejników w pomieszczeniach sprawia lepsze wraże-nie estetyczne oraz umożliwia zagospodarowanie wolnej przestrzeni. Ponadto elementy systemu nie są narażone na korozję czy odkładanie się kamienia, co zwiększa ich trwałość.

System klimatyzacji z ogrzewaniem powietrznym należy prawidłowo zaprojektować, aby uzyskać efektywną pracę systemu oraz odpowiednie parametry powietrza nawiewanego do pomieszczeń.

Celem niniejszej pracy było określenie metody projektowania procesu przebiegu zmian stanu powietrza w systemie klimatyzacji dwuprzewodowej, z ogrzewaniem powietrznym z recyrkulacją w okresie zimowym. Projektowana instalacja musi bowiem spełniać wymagania w zakresie parametrów higieniczno-sanitarnych w pomieszczeniach, a także stworzyć odpowiednie parametry powietrza dla zapewnienia komfortu cieplnego.

Ogrzewanie powietrzne jest efektywnym sposobem ogrzewania pomieszczeń, jednocześnie zapewniającym wysoką sprawność energetyczną. W połączeniu z klimatyzacją zapewnia użytkownikowi wysoki komfort cieplny. Charakteryzuje się małą bezwładnością cieplną, co pozwala na skrócenie czasu ogrzewania do wymaganej temperatury pomieszczeń.

Podczas eksploatacji instalacji ogrzewania powietrznego niemal cała ilość uzyskanego ciepła idzie bezpośrednio na ogrzewa-nie budynku, ponieważ nie ma czynników pośrednich, takich jak woda, grzejniki. Za pomocą recyrkulacji powietrze nie jest usuwane na zewnątrz tylko kierowane do źródła ciepła, gdzie pod-lega zmieszaniu ze świeżym powietrzem zewnętrznym i ulega ponownemu ogrzaniu. Stosowanie powietrza jako czynnika grzejnego znacząco zwiększa komfort ogrzewania w budynkach. Nawiewane ciepłe powietrze do pomieszczeń w systemach klimatyzacji jest poddawane filtracji oraz nawilżeniu, dzięki czemu można uzyskać bardzo wysoką jakość powietrza i zapewnić odpowiedni komfort cieplny [1].Brak grzejników w pomieszczeniach sprawia lepsze wraże-nie estetyczne oraz umożliwia zagospodarowanie wolnej przestrzeni. Ponadto elementy systemu nie są narażone na korozję czy odkładanie się kamienia, co zwiększa ich trwałość.

System klimatyzacji z ogrzewaniem powietrznym należy prawidłowo zaprojektować, aby uzyskać efektywną pracę systemu oraz odpowiednie parametry powietrza nawiewanego do pomieszczeń.

Celem niniejszej pracy było określenie metody projektowania procesu przebiegu zmian stanu powietrza w systemie klimatyzacji dwuprzewodowej, z ogrzewaniem powietrznym z recyrkulacją w okresie zimowym. Projektowana instalacja musi bowiem spełniać wymagania w zakresie parametrów higieniczno-sanitarnych w pomieszczeniach, a także stworzyć odpowiednie parametry powietrza dla zapewnienia komfortu cieplnego.

Zasady teoretyczne projektowania systemu klimatyzacji

Dane wyjściowe:

a)parametry powietrza zewnętrznego wg normy PN–76/B–03420 [2]:

• temperatura – t_Z [°C],

• wilgotność względna powietrza – φ ¡_Z [%],

• entalpia właściwa powietrza – i_Z [kJ/kg],

• zawartość wilgoci – x_Z [g/kg],

b) parametry powietrza wewnętrznego wg normy PN–78/B–03421 [3] (na przykładzie dwóch pomieszczeń):

• temperatura w pomieszczeniach P1 i P2 odpowiednio – t_P1 i t_P2 [°C] (różna dla pomieszczeń),

• wilgotność względna w pomieszczeniach P1 i P2 odpowiednio – φ_P1 i φ_P2 [%] (różna dla pomieszczeń),

c) parametry technologiczne:

• zyski ciepła całkowitego dla pomieszczeń P1 i P2 odpowiednio – Q_C1 i Q_C2 [kW] (określane dla danego obiektu),
• zyski wilgoci dla pomieszczeń P1 i P2 odpowiednio – W₁ i W₂ [kg/s] (określane dla danego obiektu) (W1
• straty ciepła dla pomieszczeń P1 i P2 odpowiednio – Q ¡STR1, QSTR2 [kW] (określone dla danego obiektu),
• strumień objętościowy powietrza wentylacyjnego dla pomieszczeń P1 i P2 odpowiednio – G₀₁, G₀₂ [m³/s] (określone dla danego obiektu w okresie letnim),niezbędny strumień objętościowy powietrza zewnętrznego  ¡zalecany ze względów higienicznych dla zapewnienia odczucia komfortu i świeżości w pomieszczeniach P1 i P2 – GZ [m³/s].