Rys. 1. Zależność wydajności umysłowej pracowników od
temperatury w strefi e pracy [1]

Rys. 2. Syndrom SBS jako zjawisko bardziej odczuwalne
przez kobiety niż mężczyzn [1]

Wyróżnia się dwa rodzaje perforacji (rys. 4.):

A) sekwencyjna – polega na tym, że otwory są wykonywane w pewnych stałych odległościach na pewnych odcinkach przewodu w taki sposób, że pomiędzy kolejnymi odcinkami przewodu z perforacją znajduje się określony odcinek przewodu z tkaniny nieprzepuszczalnej powietrze. Wypływ powietrza jest prostopadły względem powierzchni przewodu,

B) ciągła – polega na tym, że otwory wykonuje się w równych odległościach od siebie na całej długości przewodu. A wypływ powietrza w początkowej części przewodu jest ukośny względem powierzchni tkaniny.

Długość przewodów tkaninowych jest różna w zależności od kubatury i przeznaczenia pomieszczenia, zazwyczaj wynosi ona od 0,95 do 1,20 m. Usytuowanie otworów wylotowych (np.: dysz lub oczek perforacji) również zależy od kubatury i wymogów przeznaczenia pomieszczenia. Mianowicie pomieszczenia o wysokości np. 2,80 m posiadają inne usytuowanie otworów wylotowych – często na boku lub u góry przewodu. Pomieszczenia o wysokości większej niż 2,80 m mają otwory umieszczone na boku lub u dołu przewodu (powietrze wypływa z osi przewodu do otworu pod skosem).

Nowością są przewody z zamontowaną szczeliną nawiewną i z możliwością regulacji wypływającego z niej powietrza. Do tego celu służy zamek błyskawiczny (stosowany w przemyśle odzieżowym), który zamyka światło szczeliny zamontowanej na przewodzie. Nowością są również mocowania poszczególnych przewodów na przyczepy zwane rzepami (rzepy stosowane są w przemyśle obuwniczym i odzieżowym) [8, 9].

Obok podstawowej gamy kolorów: biel, siwy, jasno-siwy, czarny poprzez stosowanie odpowiednich barwników, uzyskuje się różną tonację barw następujących kolorów: żółty, czerwony, niebieski, zielony, a nawet granat. Przykładową gamę kolorów prezentuje tabela 1. W branży instalacyjnej w dobie lat 80-tych, czy też 90-tych określone kolory rur były przypisane określonym typom instalacji. I tak kolor niebieski był zarezerwowany dla wody, czyli wszelkiego typu instalacji wodnych, kolor brązowy z kolei dla kanalizacji, żółty dla instalacji gazowej, a czerwony dla instalacji elektrycznej. Jednak dziś coraz częściej odchodzi się od tej umownej symboliki zawartej między projektantami, producentami i wykonawcami orurowania. Jest ona raczej stosowana tylko w wielkich projektach przemysłowych i instalacjach podziemnych. Natomiast w przypadku domów, małych obiektów i instalacji naziemnych kolory te są zmienne np. w miejscu brązowego pojawia się siwy, a w miejscu żółtego biały itp. W przypadku przewodów tkaninowych nie ma takiego przypisania koloru do danej gałęzi przemysłu. Jednak z reguły do hipermarketów, hal i obiektów przemysłowych stosuje się raczej przewody w kolorze białym, jasno-siwym, siwym lub żółtym. A do obiektów zbiorowego przebywania ludzi takich jak: sale gimnastyczne, sale fitness, baseny, parki rozrywki, puby, kafejki itp. takie kolory jak: niebieski, czerwony, zielony, pomarańczowy, jak i żółty. Istnieje również możliwość kompilacji naprzemiennej kolorów, czyli zastosowanie przewodu w kolorystyce dwubarwnej np. granat-biel (rys. 6.).

Rys. 6. Możliwość stosowania dwóch kolorów (naprzemiennie) na całej długości przewodu tkaninowego,
z tym, że jeden kolor to jeden odcinek przewodu połączony z drugim np. na rzepy

Zalety systemu tkaninowego (...)

Kryteria oceny instalacji (...)

Znajomość stosowania systemu tkaninowego w Polsce (...)